Sołtys Mirosław Przeor
Łęg Piekarski, to jedno z najsłabiej zaludnionych sołectw w gminie Dobra. Mieszka tutaj niespełna sto osób. Powierzchnia sołectwa to 249 ha. Nazwa wsi pochodzi od nadwarciańskich łęgów, na których została usytuowana oraz rodzimej wsi Piekary, z której została wyodrębniona. Wieś usytuowana jest pomiędzy dwoma rzekami: Wartą i jej dopływem Strugą Spicymierską.
Mieszkaniec tej miejscowości to – lężanin.
Historia wsi
O bardzo wczesnych początkach osadnictwa na terenie Łęgu świadczą stanowiska archeologiczne. Odkryto tu ciekawe cmentarzysko ze starszego okresu rzymskiego (I- II w. n.e.), składające się z trzech tzw. grobów książęcych. Były one miejscem pochówku najzamożniejszych naczelników lub wodzów plemiennych. Na pierwszy z nich, prawdopodobnie szkieletowy, obudowany kamieniami, natrafiono w 1933 r. Jego wyposażenie, m.in.: 2 srebrne czarki, brązowe wiadro i oprawa kasetki, zaginęło w czasie okupacji. Drugi grób - odkryty w 1936 r.- był pochówkiem szkieletowym, również obudowanym kamieniami. Znaleziono w nim 2 identyczne czarki ze srebra, liczne wyroby z brązu, m. in.: dzban, wiadro, misę i paterę, a także 4 kości do gry i 34 szklane kamienie do gry w pięciu kolorach. Trzeci grobowiec – ciałopalny - odkryto w 1947 r. Tutaj także znajdowały się 2 czarki srebrne, kilka wyrobów z brązu oraz miseczka z niebieskozielonego szkła. Wyposażenie grobów wskazuje na intensywny rozwój społeczny mieszkających tu plemion, jest również świadectwem ich rozległych kontaktów handlowych. Wykopaliska prowadził prof. Konrad Jażdżewski, który zmarł w 1985 r. i niestety nie ma kontynuacji prac na bardzo interesującym, wyjątkowym w skali kraju stanowisku archeologicznym. W średniowieczu tereny tutejsze należały do kasztelani spycimierskiej i wchodziły w skład klucza piekarskiego. Siedzibą klucza oczywiście były Piekary jako osada służebna kasztelana.
Początki współczesnego Łęgu Piekarskiego były podobne do wielu wsi z klucza piekarskiego. Na przełomie XVIII i XIX wieku tereny te zasiedlali koloniści polscy i niemieccy. Ostatnim epizodem osadniczym we wsi było przesiedlenie Polaków z kresów wschodnich po II wojnie światowej. W środku wsi na rozwidleniu drogi prowadzącej do rzeki Warta stoi kapliczka. W tym przypadku ciekawostką jest to, iż cokół kapliczki stanowią kamienie pochodzące ze miejscowych stanowisk archeologicznych czyli z grobów książęcych. Drogą od kapliczki w kierunku wschodnim można dojechać do promu w Księżych Młynach. Jest to jedyna przeprawa promowa pomiędzy Zb. Jeziorsko, a Uniejowem. Stanowi pewien rodzaj atrakcji turystycznej, utrzymywanej na potrzeby rolników przez sąsiednią Gminę Pęczniew. Drogą i w części ławą wału przeciwpowodziowego przez wieś przebiega trasa Nadwarciańskiego Szlaku Rowerowego z Poznania nad Zbiornik Jeziorsko.
Dzisiejszy obraz wsi
Sołectwo ma typowo rolniczy charakter, choć bliskość rzeki Warty, zbiornika Jeziorsko, kompleksów leśnych stwarza korzystne warunki do rozwoju turystyki. Przez wieś przebiega trasa nadwarciańskiego szlaku rowerowego. Ciekawostkę stanowi stojąca na rozdrożu dróg kapliczka, której cokół zbudowany został z kamieni, które otaczały odkryte tam groby książęce.
źródło: Stanisław Stasiak, Miasto i Gmina Dobra, przewodnik turystyczny, 2014 r.
