Sołtysi i Rady Sołeckie kadencja 2024 - 2029
W skład sołectwa wchodzi jedna wieś, zamieszkała przez 380 osób. Zważywszy, że znaczną ilość posiadającego najwięcej mieszkańców sołectwa Skęczniew stanowią pensjonariusze tamtejszego Domu Pomocy Społecznej, to faktycznie najludniejsze w gminie Dobra są Mikulice. Powierzchnia tegoż sołectwa wynosi 512 ha.
| Nazwa prawdopodobnie pochodzi od imienia Mikołaj, być może założyciela wsi. Greckie imię Nikolaos, spolszczone dość często było Mikuliczem. Mikulice to nic innego jak synowie Miłkulicza. |
Historia wsi
Pierwsza wzmianka o Mikulicach pojawia się w 1390 roku. W dwa lata późniejszym dokumencie wymieniany jest Nałęcz z Mikulic. Wpis w kaliskiej księdze ziemskiej z 1506 roku, mówi o Annie żonie Jana z Mikulic. W konińskiej księdze z 1622 roku czytamy o Barbarze Potockiej, córce Bartłomieja Potockiego z Mikulic, która winna był synowi swojemu Olbrachtowi Giżyckiemu 700 dukatów. Na przełomie XVII i XVIII wieku, jako właściciele Mikulic na przemian wymieniani są Potoccy i Pstrokońscy. Wzięło się to stąd, że oba rody skoligaciły się ze sobą. Dowodzi tego dokument z 1665 roku mówiący, że ksiądz Mikołaj Wolański paroch (pleban) turkowski skwitował Marię Potocką, wdowę po Mikołaju z Burzenina Pstrokońskim z dziesięciny snopkowej ze wsi Mikulice, będącej jej dziedzictwem. W początkach XIX wieku właścicielami mikulickich dóbr ziemskich byli Skórzewscy. Składały się one z folwarków: Mikulice, Orzepów, Stefanów, osady młynarskiej Jabłonka (dzisiaj jest tam zbiornik retencyjny w Żeronicach) oraz wsi Mikulice, Wola Kowalska i Orzepów. Majątek zajmował powierzchnię 1647 mórg. Czyli 992 hektary. W końcu XIX wieku majątek nabyli Dzierżawscy.
W latach 20-tych XX wieku ich właścicielem był Sławomir Dzierżawski, który gospodarował na 612 ha. Jego matka Zofia Dzierżawska zasłynęła swoją wrażliwością na ludzka krzywdę i głęboką wiarą. Ufundowała lub samodzielnie wykonała szereg rzeczy stanowiących wyposażenie kościoła. Prowadziła również ochronkę, czyli świetlicę z posiłkami dla dzieci z ubogich rodzin. Jej drugi syn Aleksander był znanym politykiem Związku Ludowo-Narodowego. Po pierwszej wojnie światowej budował polską administrację. W 1920 roku został starostą tureckim, a dwa lata później posłem na sejm. Od Dzierżawskich, majątek kilka lat przed II wojną światową nabyli Murzynowscy. Mikulice zasłynęły również klubem sportowym ,,Sparta'' będącym jednym z pierwszych, powstałych na terenie powiatu tureckiego. Po wojnie majątek został rozparcelowany, a w dwór zamieniono na szkołę podstawową. W latach 90-tych XX wieku zlikwidowaną ją z powodu małej liczby dzieci. Teraz jest tam kilka lokali mieszkalnych. W latach 70-tych XX wieku mikulicki majątek starano się scalić w ramach spółdzielni produkcyjnej. Jednak ten chybiony twór komunistycznej wyobraźni padł z przyczyn ekonomicznych.
Dzisiejszy obraz wsi
Mikulice to typowo rolnicza miejscowość, blisko współpracująca z sąsiednim Stefanowem. Ludność Mikulic aktywnie działa w tamtejszej Ochotniczej Straży Pożarnej, lokalnym stowarzyszeniu "Rozwoju Wsi Mikulice oraz Stefanów "Dąb"" oraz w kole gospodyń wiejskich.
.png)
We wsi zachował się dwór dawnych właścicieli Miikulic.
Przez Mikulice przebiega trasa szlaku rowerowego Kowalski Klucz oraz 5 etap dydaktycznego szlaku rowerowego PANORAMA – etap 5 Doliną rzeki Teleszyny.
źródło: Stanisław Stasiak, Miasto i Gmina Dobra, przewodnik turystyczny, 2014 r.
