O świtaniu, dobrzanie podążali na Zdrój, czyli do jednego ze źródeł przepływającego przez miasto strumienia, by obmyć się jego wodą. Chorym przynoszono wodę w flaszkach. Tradycja ta była dość powszechna jeszcze w latach pięćdziesiątych, a nawet sześćdziesiątych ubiegłego wieku, wiąże się ona z legendą o kościele, który zapadł się z wiernymi. Od tego czasu bije tam źródło z wodą mającą lecznicze właściwości. Nawet idąc do lasu na jagody, grzyby, czy choćby na spacer, dobrzanie zatrzymywali się tam, i pili źródlaną wodę z kubków, własnoręcznie sporządzanych z liści dębowych.