Sołtys: Mateusz Szubstarski
Wieś sołecka położona na południe od Dobrej, na skłonie opadającym na zachód w stronę rzeki Teleszyna. Sołectwo w wyniku XIX wiecznych podziałów uwłaszczeniowych okrojone zostało do 611 ha. Zamieszkuje je około 210 osób. Lasy będące własnością prywatną, znajdujące się w dolinie rzeki Teleszyny stanowią swoisty bufor pomiędzy gruntami rolnymi, a kompleksem użytków zielonych. Dolina Teleszyny jest ostoją wielu gatunków ptaków. Zaobserwowano tu także bobry, które nie zawsze są sprzymierzeńcami rolników. Poruszając się drogą krajową mamy okazję zobaczyć suchą dolinkę przebiegająca prostopadle do szosy.
| Pochodzenie nazwy Strachomir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Stracho- (od "strach, straszyć") oraz członu -mir ("pokój, spokój, dobro"). Imię to notowane jest w Polsce od 1386 roku. Możliwe staropolskie zdrobnienia: Stracha, Strachota, Strasz, , Straszek, Straszko. Strachocice to nic innego jak synowie Straszka lub Strachomira. |
Pierwsze źródło pisane donosi o Strachocicach w 1422 roku. Na początku XVI wieku wieś należała do parafii Miłkowice. Jednak dziesięcinę z pól folwarcznych i chłopskich otrzymywał proboszcz skęczniewski. Na stół biskupi dawano maldraty, czyli dziesięcinę w zbożu, a miłkowickiemu plebanowi kolędę, po groszu z łanu. Dokument z 1519 roku mówi o zawiłościach związanych z podziałem majątku (w którego skład wchodziły Strachocice) po Janie Zarębie z Kalinowy wojewodzie kaliskim. Dotyczy on Anny z Łopuska jej pasierbów Krzysztofa i Jana oraz dzieci pochodzących z jej małżeństwa z wojewodą, czyli Wacława i Stanisława - wówczas jeszcze małoletnich. W 1537 roku Stanisław Zaremba z Kalinowy i Głuchowa (syn Jana wojewody) na połowie dóbr swoich (w tym i na Strachocicach) zapisał 1500 dukatów posagu swojej żonie Małgorzacie córce Juranda z Brudzewa - wojewody łęczyckiego. W 1544 roku bracia Zarębowie podzielili między siebie majątek po rodzicach. Strachocice wraz Głuchowem, Małgowem, Strzałkowem Goleszowem, Będziechowem, Jankowem, Goleszowem, Czartkami, młynem Strzałkowskim i gospodarstwem rybackim na rzece Warcie (składało się między innymi ze stawów, prawdopodobnie pozostałości starorzecza) otrzymał właśnie Stanisław Zaręba.
W 1579 roku Małgorzata z Tuczyńskich Zarembina swoje części dziedziczone w Strachocicach, zastawiła za 700 dukatów Janowi Mycielskiemu z Wietchinina. W 1645 roku Mikołaj Zaleski - wojski sieradzki zwrócił dobra zagwarantowane mu przez ojca przed Trybunałem Piotrkowskim. W zamian po jego śmierci miał otrzymać inny okazały majątek ziemski oraz 28 tys. spłaty pieniężnej. Natomiast Strachocice przypadły w udziale jego braciom Kazimierzowi i Andrzejowi. W 1732 roku Bracia Ponińscy wyliczyli wartość swojego majątku na 800000 dukatów i zdecydowali się go podzielić między siebie. Strachocice wraz z Miłkowicami, Zaspami i Młynami warte 55.333 dukaty otrzymał Stanisław Poniński. W 1784 roku właścicielem Strachocic został Ignacy Lipski - łowczy wschowski.
Pod zaborem rosyjskim, Strachocice trafiły do gminy Ostrów Warcki. Składała się wówczas z wsi i folwarku. Wraz z wsią Młyny Strachockie zamieszkiwało tam 308 osób. W trzech folwarcznych budynkach mieszkalnych żyło 78 osób. W 1938 roku Strachocice włączono do nowo utworzonej gminy Dobra. Po II wojnie światowej Strachocice zyskały na prestiżu. Była tam nie tylko szkoła, ale i poczta oraz Ochotnicza Straż Pożarna.
Dzisiejszy obraz wsi
Zabudowa wsi, częściowo rozproszona rozciąga się wzdłuż lokalnych dróg w kształcie podkowy. Przy drodze krajowej na wyniesieniu znajduje się stary motorowy młyn, z elewacją z czerwonej cegły. Dziś nie użytkowany, w okresie II wojny światowej zabrany pierwotnym właścicielom przez okupantów, a w czasach PRL upaństwowiony.
We wsi działa Ochotnicza Straż Pożarna oraz Koło Gospodyń Wiejskich. Położenie wsi na obrzeżach zbiornika Jeziorsko, sprzyja rozwojowij agroturystyki.
źródło: Stanisław Stasiak, Miasto i Gmina Dobra, przewodnik turystyczny, 2014 r.
