Podział administracyjny

Sołectwo Stefanów

Sołtys Anna Grzesiak

Miejscowość sołecka położona na północny zachód od Dobrej, na wysoczyźnie wznoszącej się ponad doliną Teleszyny. Sołectwo będące zlepkiem fragmentów różnych wsi i przysiółków zajmuje powierzchnię 394 ha. Zamieszkałe jest przez około 100 osób. Rozciąga się kilkukilometrowym pasmem nieomal od Żeroniczek w gminie Przykona po Kowale Pańskie w gminie Kawęczyn. Wieś charakteryzuje się bardzo rozproszoną zabudową.

Istniał tutaj folwark majętności mikulickiej. Stefan więc chyba nie jest to imię osadnika, ale może ekonoma z  folwarku.

Mieszkaniec tej miejscowości to – stefanowianin.
 

Historia wsi

Niewiele można powiedzieć o historii Stefanowa. Jeszcze pod koniec XIX wieku był to tylko folwark położony w gminie Kowale Pańskie. Wieś powstała dopiero w XX wieku. Jest to zlepek fragmentów kilku miejscowi. Między innymi obejmuje fragment gruntów byłej osady młyńskiej Jabłonka. Położona wśród łąk osada składająca się ze stawu na rzece Teleszynie i wodnego młyna istniała już w XV wieku,. Przechodziła niejednokrotnie z rąk do rąk, będąc raz własnością dziedziców z Dobrej innym razem z Mikulic, a nawet Żeronic. W XX wieku trafiała w ręce przedsiębiorczych młynarzy.

Stefanów poszerzył swoje granice jeszcze w latach siedemdziesiątych XX wieku. Wówczas kilka gospodarstw z likwidowanej gminy Kowale Pańskie wybrało gminę Dobra. Dlaczego? Ponieważ jak twierdzą mieli znacznie bliżej do Urzędu Miejskiego, a przede wszystkim Gminnej Spółdzielni. Ich zdaniem była ona znacznie lepiej zaopatrzona niż ta w bardziej odległym Kawęczynie.

Dzisiejszy obraz wsi

Stefanów to nadal rolnicze sołectwo, choć mieszkańcy w dużym procencie zarobkują poza tą gałęzią gospodarki. Coraz bardziej zacieśniają się więzi tutejszej społeczności z sąsiednią, mikulicką. Łączy ich już nie tylko Ochotnicza Straż Pożarna, ale i inne, wspólne stowarzyszenia. Efektem jest szereg inicjatyw integrujących mieszkańców obu wsi.

Do interesujących obiektów we wsi należy murowana kapliczka stojąca przy drodze z Mikulic do Gąsina. W sąsiadującym kompleksie leśnym zlokalizowano stanowisko bluszczu pospolitego, który ma status pomnika przyrody. Na terenie tegoż lasu znajduje się uroczysko Siepskie. Na  dopływających rowach do rzeki Teleszyny ślady bytności bobrów.

 

 

źródło: Stanisław Stasiak, Miasto i Gmina Dobra, przewodnik turystyczny, 2014 r.

Galeria

Brak nazwy
Brak nazwy