Podział administracyjny

Sołtys: Ewa Makówka

Sołectwo składa się z jednej wsi, zamieszkałej przez ponad 90 mieszkańców.
Jego powierzchnia wynosi 641 ha.

Pochodzenie nazwy jest trudne do wyjaśnienia. Być może nazwa pochodzi od chrap lub chrop, czyli górnej wargi, okalającej nozdrza zewnętrzne niektórych ssaków np. konia, łosia itp. Okolice Chrapczewa nie należą do płaskich. W terenie da się zauważyć suchą dolinkę, wydmy śródlądowe, a jest też jar powstały w wyniku erozji w bezpośrednim sąsiedztwie cieku wodnego. Teren zdaje się być chropowaty.

Mieszkaniec tej miejscowości to – chrapczewianin.

Historia wsi

Dokładna data jej założenia nie jest znana. Wiadomym jest, że już na początku XV wieku istniała tutaj tętniąca życiem osada z młynem wodnym będącym własnością właścicieli tutejszych włości. Miejscowość sołecka położona na wschód od Dobrej, w sąsiedztwie kompleksów leśnych, nieopodal przepływającego południowym skrajem wsi strumienia, przez miejscowych zwanych Zdrojem. Po raz pierwszy wymieniana w dokumentach z 1400 i 1402 roku pod nazwą Chrapczow przy okazji regulacji spraw majątkowych pomiędzy siostrami Filomeną i Orgaszką, a bratem Wacławem sędzią sieradzkim.

W 1433 roku Chrapczew z młynem i stawami kupił Jan Grabski, syn Juranda Grabskiego - dworzanina Władysława Jagiełły. Nabył on tą wieś za 40 grzywien od Sędziwoja z Orzepowa (obecnie gm. Kawęczyn).
W 1437 roku tenże właściciel Chrapczewa został kasztelanem spycimierskim, a rok później wziął udział w sejmie piotrkowskim. Gdzie Władysław III potwierdził przywileje królewskie. Zmarł w 1447 roku. Po nim Chrapczew odziedziczyła jego żona Katarzyna.
W 1570 roku, współwłaścicielem Chrapczew był Adam Russocki - miecznik ziemski kaliski. To on między innymi na tej wsi zapisał posag swojej żonie Annie z Ciświeckich córce Jana Ciświeckiego - wojskiego kaliskiego, w wysokości 5.000 dukatów. W 1608 roku, Dorota Russocka żona Macieja Trąpczyńskiego sprzedała za 1665 dukatów swoje udziały w mieście Dobra oraz wsiach: Chrapczew, Linne, Szymany, Dąbrowica i młynie Kaczka Stanisławowi Russockiemu.
Po drugiej wojnie światowej, Chrapczew włączony został do gminy Dobra. Na jej terenie znajdowała się siedziba leśnictwa o tej samej nazwie, zlikwidowanego w latach dziewięćdziesiątych XX wieku.
W latach siedemdziesiątych na terenie wsi rozpoczęto budowę przyszłej tuczarni świń, która miała stanowić jeden z elementów upaństwowienia polskiej wsi. Z braku środków nie dokończono jej. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych jedna z hal została sprzedana Fabryce Urządzeń Mechanicznych w Pabianicach, która zaadoptowała ją na wydział mechaniczny, produkujący części szlifierek numerycznych. W 1988 roku, grupa robotników zorganizowała tutaj jednodniowy strajk. Fabryka upadła po 1990 roku.

Dzisiejszy obraz wsi

Na terenie niedoszłej chlewni znajdują się dwie dobrze prosperujące firmy: Farpol - producent wód gazowanych i Petecki - produkująca okna i drzwi z PCV i aluminium.

Pozostałością po młynie i foluszu są stawy, z których jeden ma szczególnie urokliwe usytuowanie pośród otaczającego go lasu. W lesie kilkaset metrów na wschód od groty emausowej można zobaczyć źródło, od którego bierze swój początek jeden z cieków wodnych, tworzących strumień Zdrój. Jest to miejsce urokliwe, wody ze źródła odprowadzane są dnem jaru, którego skarpy porośnięte są porostami, mchami, paprociami, a także pięknymi okazami  starodrzewia. Jest to też miejscu bytowania kilkunastu gatunków ptaków, w tym dzięciołów. Na cieku wodnym płynącym z dość dużego śródleśnego stawu wybudowano w ostatnich latach stopnie wodne, które poprawiają retencję wody, ale także sprawiają przyjemne doznania estetyczne dla oczu tu przebywających. Na południe od Zdroju w ostatnich latach wybudowano kilka stawów, które stanowią nowy element ekosystemu okolicy. Legenda mówi, że wody Zdroju w dniu procesji Emaus mają właściwości uzdrawiające i odmładzające. Interesującym miejscem w krajobrazie okolic Chrapczewa jest wydma śródlądowa, biorąca swój początek na wysokości wsi Chrapczew i ciągnąca się przez klika kilometrów w kierunku wschodnim, aż do wsi Czyste i Zagaj. Na wysokości Szyman można oglądać fragmenty odsłoniętej wydmy, z ubogą roślinnością kserotermiczną, wrzosami, rzadko porośniętymi karłowatymi sosnami i żarnowcem. W kilku miejscach przy drogach można zobaczyć  kapliczki oraz krzyże, w tym przy drodze do Piekar - kuty (stara artystyczna robota kowalska) posadowiony na kamieniu polnym.

źródło: Stanisław Stasiak, Miasto i Gmina Dobra, przewodnik turystyczny, 2014 r.