Podział administracyjny

Sołtys Katarzyna Małowiecka

Miejscowość położona na południowy wschód od Dobrej, na skraju wyniesienia doliny Warty. Jest to największe pod względem liczby mieszkańców sołectwo, głównie za sprawą znajdującego się tutaj Domu Pomocy Społecznej, w którym przebywa ponad 180 pensjonariuszy. Sołectwo zajmuje powierzchnię 772 ha.

Historia Wsi

Jest to bez wątpienia stara wieś, ponieważ pierwsza wzmianka o istniejącej tutaj parafii pochodzi z XIV wieku. Wieś Skęczniew wymieniona jest w dokumencie z 1386 roku. Wspomina o niej też XV - wieczny dokument. Mowa w nim, że Jan Grabski syn Jana z Grabia właściciela Dobrej, dał schronienie Mikołajowi Gawce ze Skęczniewa, który zabił tamtejszego plebana. Nieco więcej o Skęczniewie dowiadujemy się z XVII wiecznych zapisów w księgach ziemskich i grodzkich. Mowa w nich nie tylko o Skęczniewie, ale i o Skęczniewku, który z czasem został zapewne wchłonięty przez wieś. Otóż w 1669 roku Andrzej Zalewski syn Marcjana dał na tych wsiach odprawę Annie z Tomickich Zaleskiej, wdowie po swoim bracie Kazimierzu. W tym samym roku sprzedał jej pozostałe udziały wraz z Kościankami i Młynami Strachockimi za 40.000 dukatów. Po jej śmierci w 1684 roku, spadkobiercy sprzedali te dobra Konstantynowi Waliszewskiemu. W 1720 roku łowczy sieradzki Wojciech Mączyński herbu świnka kupił je za 33 tys. dukatów od braci Radolińskich. W dniu 26 XI 1735 roku, tenże Wojciech mianowany został kasztelanem spycimierskim.

Dość skrupulatny opis wsi znajdujemy w XIX wiecznym Słowniku Geograficznym Królestwa polskiego i Innych Krajów Słowiańskich. W 1827 roku wieś liczyła 232 mieszkańców. Właścicielem tamtejszych włości był wówczas Hipolit Masłowski. Około 1870 roku istniała tutaj gorzelnia i kopalnia wapna. W 1886 roku skęczniewskie dobra składały się z folwarku Skęczniew, Kościanek i Zborowa. W sumie było to 1330 mórg, czyli około 745 ha. Istniała tutaj wówczas szkoła początkowa, do której uczęszczało 126 dzieci.

Istotnym wydarzeniem w dziejach wsi, była potyczka w dniu 27 września 1863 roku oddziału powstańczego (powstanie styczniowe) dowodzonego przez podpułkownika Kajetana Słupskiego z oddziałem wojsk rosyjskich stacjonujących w Kaliszu. Dowodził nimi niejaki Kondratienko. Ostatnimi dziedzicami tutejszego majątku byli M. i J. Wejl. Ich posiadłość (po II wojnie rozparcelowana) zajmowała obszar 485 ha.

Do czasu ,,gierkowskiej'' reformy terytorialnej sołectwo Skęczniew wchodziło w skład gminy Piekary. W latach siedemdziesiątych wieś stała się centrum budowy największego w centralnej Polsce zbiornika retencyjnego na Warcie. Budowę ukończono w 1986 roku. Na początku lat dziewięćdziesiątych minionego wieku, na bazie istniejących tam hoteli robotniczych powstał Dom Pomocy Społecznej, w którym spokojną przystań znajdują osoby w podeszłym wieku oraz ze schorzeniami psychicznymi.

Dzisiejszy obraz wsi

Po zamknięciu z braku odpowiedniej ilości dzieci tutejszej Szkoły Podstawowej, jej pomieszczenia wykorzystywane były do października 2007r. do zajęć prowadzonych dla dzieci w wieku przedszkolnym. Teren sołectwa, jest obecnie jednym z najatrakcyjniejszych turystycznie zakątków obrzeża zbiornika Jeziorsko. Tutaj zlokalizowana jest zapora, która stanowi wspaniały taras widokowy. W pobliżu zapory znajduje się port wodny, zarządzany przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu.

Coraz liczniej przybywają tutaj wczasowicze. Wykupują działki rekreacyjne, na których wznoszą domki letniskowe. Po drugiej stronie rzeki, już na terenie województwa łódzkiego zlokalizowania została, zasilana przez wody Jeziorska elektrownia wodna.

Na terenie Skęczniewa zachowały się cenne i ciekawe obiekty. Kościół parafialny pw. Trójcy Świętej, wybudowany w stylu klasycystycznym w 1825 roku z fundacji Hipolita Masłowskiego, ówczesnego właściciela wsi przy wsparciu finansowym ks. Westerowskiego z Rudnik położonych w Ziemi Wieluńskiej.

Cmentarz katolicki w Skęczniewie

Znajduje się około 600 m na zachód od wsi przy drodze do Rzechty. Założony został na początku XIX w. Ogrodzony parkanem z czerwonej cegły w 1895 r. Na cmentarz prowadzą brama i furty ze stalowych kutych elementów. Spoczywają tu min. byli proboszczowie skęczniewskiej parafii: ks. Piotr Ostaniewicz i ks. Stanisław Zwierz oraz członkowie rodziny Weilów (wyznania ewangelicko-augsburskiego).

 Park dworski z alejami lipowymi oraz okazami starodrzewia. W bezpośrednim sąsiedztwie parku przy drodze asfaltowej stoi dąb szypułkowy – pomniki przyrody - obwód pierśnicy 450 cm, wysokość 20 m, średnica korony 25 m. Ponad 0,5 km na północ od centrum wsi znajduje się cmentarz parafialny. Zachował się tam grobowiec rodziny Weilów – właścicieli majątku ziemskiego w Skęczniewie. Ciekawym okazem przyrodniczym w drzewostanie cmentarza jest rozłożysta sosna. Na południe około 1 km poza centrum wsi znajduje się  zapora czołowa. Dla upamiętnienia oddania obiektu do użytku w sąsiedztwie wjazdu na zaporę ustawiono  w 1986 r. kamień z tablicą okolicznościową.

Interesującym obyczajem w Skęczniewie jest układanie dywanu z kwiatów na trasie procesji Bożego Ciała. Jest to taki sam zwyczaj jaki można spotkać w sąsiedniej parafii Spycimierz.

Wschodnim skrajem wsi ławą wału przeciwpowodziowego biegnie Nadwarciański Szlak Rowerowy z Poznania nad Zbiornik Jeziorsko. Na skarpie wału od strony rzeki metalowa tablica upamiętniająca budowniczych z okresu międzywojennego.

źródło: Stanisław Stasiak, Miasto i Gmina Dobra, przewodnik turystyczny, 2014 r.